KAEDAH PENGUJIAN TIDAK ROSAK Kaedah NDT dikelaskan mengikut prinsip fizikal asasnya. Sebagai contoh, kaedah biasa ialah:
•Ujian visual dan optik (VT)
•Ujian radiografi (RT)
•Ujian ultrasonik (UT)
•Ujian penembus cecair (PT)
•Ujian zarah magnet (MT)
Pengujian Visual
Setakat ini, kaedah NDT yang paling biasa ialah ujian visual dan optik. Dalam banyak keadaan, pemeriksa terlatih bersenjatakan alat mudah, seperti lampu suluh dan kaca pembesar, boleh melakukan pemeriksaan yang sangat berkesan. Dalam kawalan kualiti, serta dalam operasi penyelenggaraan, ujian visual adalah yang pertama
barisan pertahanan. Apabila membuat keputusan sama ada untuk menggunakan ujian visual, adalah penting untuk memahami potensinya serta batasannya. Sekiranya kaedah visual tidak mencukupi untuk masalah yang dihadapi, kaedah yang lebih kompleks mesti dipertimbangkan. Menggunakan kaedah pemeriksaan visual untuk sistem tertutup boleh
mencabar dan mungkin tidak berkesan. Untuk membolehkan juruteknik atau jurutera memeriksa kawasan yang sukar dilihat ini, peranti yang dikenali sebagai borescope sering digunakan. Borescopes pada asasnya adalah kamera kecil yang boleh diletakkan pada hujung kabel gentian optik. Kamera kemudiannya boleh dimasukkan ke dalam kawasan yang terhalang daripada pemeriksaan visual langsung, dan imej yang terhasil dilihat dalam masa nyata pada skrin video oleh pemeriksa.
Radiografi
Dari segi sejarah, radiografi ialah kaedah NDT yang paling biasa seterusnya. Aktiviti penting di lapangan berlaku hampir sejurus selepas Roentgen's penemuan sinar-X pada tahun 1895 [1].
Kesusasteraan awal mencatatkan keupayaan radiograf untuk mengesan ketakselanjaran dalam tuangan, penempaan, dan kimpalan dalam logam. Ketakselanjaran seperti liang atau kemasukan dalam logam mudah dikesan dalam banyak kes. Retak juga boleh dikesan menggunakan teknik radiografi, tetapi perhatian mesti diberikan
isu orientasi dan tekanan sisa. Radiografi terus digunakan secara meluas walaupun terdapat implikasi perbelanjaan dan keselamatan peralatan. Kemajuan terkini dalam radiografi digital telah membantu mengurangkan kos menggunakan kaedah ini dengan menghapuskan penggunaan filem.
Kaedah Ultrasonik
Ujian ultrasonik menggunakan set kaedah yang sangat pelbagai berdasarkan penjanaan dan pengesanan getaran mekanikal atau gelombang dalam objek ujian. Objek ujian tidak terhad kepada logam, malah kepada pepejal. Istilah ultrasonik merujuk kepada gelombang bunyi frekuensi melebihi had pendengaran manusia. Kebanyakan teknik ultrasonik menggunakan frekuensi dalam julat 1 hingga 10 MHz. Halaju gelombang ultrasonik yang bergerak melalui bahan adalah fungsi mudah bahan's modulus dan ketumpatan, dan dengan itu kaedah ultrasonik sangat sesuai untuk kajian pencirian bahan. Di samping itu, gelombang ultrasonik dipantulkan dengan kuat pada sempadan di mana sifat bahan berubah, dan dengan itu sering digunakan untuk pengukuran ketebalan dan pengesanan retak. Kemajuan terkini dalam teknik ultrasonik sebahagian besarnya adalah dalam bidang ultrasonik tatasusunan berperingkat, kini boleh didapati dalam instrumen mudah alih. Penembakan berperingkat atau berperingkat tatasusunan unsur ultrasonik dalam satu transduser membolehkan penyesuaian tepat bagi gelombang ultrasonik yang terhasil yang dimasukkan ke dalam objek ujian.
Penembus Cecair
Kaedah penembus cecair adalah mudah, dan biasanya digunakan untuk mengesan ketakselanjaran pecah permukaan, terutamanya retak. Kaedah-kaedah ini melibatkan penggunaan cecair penembus pada objek ujian, penyingkiran penembus berlebihan seterusnya, dan penggunaan pembangun untuk meningkatkan keterlihatan penembus yang tinggal. Retakan pecah permukaan mungkin memerangkap penembus, dan dengan itu memberikan petunjuk visual retakan. Kaedah penembus cecair adalah popular kerana kesederhanaan dan sifat visual hasilnya. Parameter proses masa tinggal dan pembersihan penembus dan pembangun adalah amat penting, dan usaha penting terus dilakukan untuk memahami dan mengoptimumkan parameter ini. Kaedah penembus cecair boleh digunakan pada hampir semua bahan, tetapi medan tegasan sisa boleh menutup retak dan mengurangkan keberkesanan kaedah ini.
Zarah Magnet
Kaedah zarah magnet adalah berdasarkan pengumpulan zarah magnet yang longgar di lokasi kebocoran fluks magnet pada objek. Fenomena ini biasa kepada hampir semua orang dari eksperimen zaman kanak-kanak dengan magnet dan pemfailan besi. Kaedah zarah magnet adalah berdasarkan ketakselanjaran permukaan atau berhampiran permukaan yang mempengaruhi sifat elektromagnet objek yang diuji. Untuk kaedah ini digunakan, objek yang diuji mestilah konduktif elektrik dan feromagnetik. Oleh itu, teknik zarah magnet membolehkan pengesanan keretakan pecah permukaan dalam keluli
objek geometri kompleks, yang biasanya merupakan cabaran untuk kaedah RT.
Masa siaran: Nov-18-2019