NIENISZCZĄCE METODY BADAŃ Metoda NDT jest klasyfikowana zgodnie z leżącą u jej podstaw zasadą fizyczną. Na przykład powszechnymi metodami są:
•Testy wizualne i optyczne (VT)
•Badania radiograficzne (RT)
•Badania ultradźwiękowe (UT)
•Badania penetracyjne cieczy (PT)
•Badanie cząstek magnetycznych (MT)
Testowanie wizualne
Zdecydowanie najpopularniejszą metodą NDT są badania wizualne i optyczne. W wielu przypadkach przeszkolony inspektor wyposażony w proste narzędzia, takie jak latarka i szkło powiększające, może przeprowadzić bardzo skuteczną kontrolę. W kontroli jakości, a także w operacjach konserwacyjnych, badania wizualne są na pierwszym miejscu
linię obrony. Podejmując decyzję o zastosowaniu testów wizualnych, ważne jest zrozumienie ich potencjału, a także ograniczeń. Jeżeli metoda wizualna nie jest wystarczająca w przypadku rozpatrywanego problemu, należy rozważyć bardziej złożone metody. Stosowanie metody kontroli wizualnej w przypadku systemów zamkniętych może
być trudne i być może nieskuteczne. Aby umożliwić technikowi lub inżynierowi sprawdzenie tych trudno widocznych obszarów, często stosuje się urządzenie zwane boroskopem. Boroskopy to zasadniczo zminiaturyzowane kamery, które można umieścić na końcu kabla światłowodowego. Następnie kamerę można umieścić w obszarach zasłoniętych bezpośrednią kontrolą wzrokową, a uzyskane obrazy mogą być oglądane przez inspektora w czasie rzeczywistym na ekranie wideo.
Radiografia
Historycznie rzecz biorąc, kolejną najpopularniejszą metodą badań nieniszczących jest radiografia. Znacząca aktywność w terenie nastąpiła niemal natychmiast po Roentgenie'odkrycie promieni rentgenowskich w 1895 roku [1].
Wczesna literatura zwraca uwagę na zdolność radiogramów do wykrywania nieciągłości w odlewach, odkuwkach i spoinach metali. W wielu przypadkach można łatwo wykryć nieciągłości, takie jak pory lub wtrącenia w metalach. Pęknięcia można również wykryć za pomocą technik radiograficznych, należy jednak zwrócić na to uwagę
problemy z orientacją i stres resztkowy. Radiografia jest w dalszym ciągu szeroko stosowana pomimo kosztów i konsekwencji związanych z bezpieczeństwem sprzętu. Ostatnie postępy w radiografii cyfrowej pomogły obniżyć koszty stosowania tej metody poprzez wyeliminowanie użycia kliszy.
Metody ultradźwiękowe
Badania ultradźwiękowe wykorzystują niezwykle zróżnicowany zestaw metod opartych na generowaniu i wykrywaniu wibracji mechanicznych lub fal w obiektach testowych. Obiekty badań nie ograniczają się do metali ani nawet ciał stałych. Termin ultradźwiękowy odnosi się do fal dźwiękowych o częstotliwości przekraczającej granicę ludzkiego słuchu. Większość technik ultradźwiękowych wykorzystuje częstotliwości w zakresie od 1 do 10 MHz. Prędkość fal ultradźwiękowych przemieszczających się przez materiał jest prostą funkcją materiału'moduł sprężystości i gęstość, a zatem metody ultradźwiękowe są wyjątkowo dostosowane do badań charakterystyki materiałów. Ponadto fale ultradźwiękowe są silnie odbijane na granicach, gdzie zmieniają się właściwości materiału, dlatego często są wykorzystywane do pomiarów grubości i wykrywania pęknięć. Ostatnie postępy w technikach ultradźwiękowych dotyczą głównie ultradźwięków z układem fazowanym, obecnie dostępnych w instrumentach przenośnych. Synchronizowane lub etapowe wyzwalanie układów elementów ultradźwiękowych w jednym przetworniku pozwala na precyzyjne dopasowanie powstałych fal ultradźwiękowych wprowadzanych do badanego obiektu.
Płynny środek penetrujący
Metody penetracji cieczy są proste i są powszechnie stosowane do wykrywania nieciągłości pękania powierzchni, zwłaszcza pęknięć. Metody te polegają na nałożeniu cieczy penetrującej na badany obiekt, następnie usunięciu nadmiaru penetranta i nałożeniu wywoływacza w celu zwiększenia widoczności pozostałego penetranta. Pęknięcia powierzchniowe mogą uwięzić penetrant, zapewniając w ten sposób wizualną oznakę pęknięcia. Metody penetracyjne są popularne ze względu na prostotę i wizualny charakter wyników. Parametry procesu, takie jak czas przebywania penetranta i wywoływacza oraz czyszczenie, są niezwykle ważne i w dalszym ciągu podejmuje się znaczne wysiłki, aby zrozumieć i zoptymalizować te parametry. Metody penetracji cieczy można zastosować praktycznie do każdego materiału, ale pola naprężeń szczątkowych mogą zamykać pęknięcia i zmniejszać skuteczność tych metod.
Cząstka magnetyczna
Metody magnetyczno-proszkowe opierają się na zbieraniu luźnych cząstek magnetycznych w miejscach wycieku strumienia magnetycznego na obiekcie. Zjawisko to jest znane niemal każdemu z dziecięcych eksperymentów z magnesami i opiłkami żelaza. Metody magnetyczno-proszkowe opierają się na nieciągłościach powierzchniowych lub przypowierzchniowych, które wpływają na właściwości elektromagnetyczne badanego obiektu. Aby można było zastosować te metody, badany obiekt musi przewodzić prąd elektryczny i być ferromagnetyczny. Techniki magnetyczno-proszkowe umożliwiają zatem wykrywanie pęknięć powierzchniowych stali
obiektów o złożonej geometrii, co zazwyczaj stanowi wyzwanie dla metod RT.
Czas publikacji: 18 listopada 2019 r