Roestvrij staalis een extreem dunne, sterke, dichte en stabiele chroomrijke oxidefilm (beschermende film) die op het oppervlak is gevormd om het doorgeven van zuurstofatomen te voorkomen. Blijf doordringen, blijf oxideren en verkrijg het vermogen om roest te weerstaan. Als dit soort film om de een of andere reden voortdurend wordt vernietigd, zullen lege zuurstofatomen in gas of vloeistof blijven infiltreren of zullen ijzeratomen in metaal zich blijven afscheiden en los ijzeroxide vormen. Het oppervlak is voortdurend gecorrodeerd.
Er zijn vele vormen van schade aan deze oppervlaktefilm, en de volgende komen vaak voor in het dagelijks leven:
1. Stof of andere metaaldeeltjes die andere metalen elementen bevatten, hopen zich op op het oppervlak van het roestvrij staal. Het gecondenseerde water tussen het object en het roestvrij staal verbindt de twee tot een microbatterij, die een elektrochemische reactie teweegbrengt en de beschermende film beschadigd. Het wordt elektrochemische corrosie genoemd.
2. Sap van organische stoffen (zoals meloen en groente, noedelsoep, sputum, enz.) hecht zich aan het oppervlak van het roestvrij staal. In aanwezigheid van water en zuurstof vormt het lange tijd een organisch zuur. Het organische zuur tast het metalen oppervlak aan.
3. Het oppervlak van roestvrij staal bevat zure, alkalische en zoute stoffen (zoals alkalisch water en kalkwater dat op de muur spat), waardoor plaatselijke corrosie ontstaat.
4. In vervuilde lucht (zoals een atmosfeer die een groot aantal sulfiden, koolstofoxiden en stikstofoxiden bevat) worden zwavelzuur en nitraat gevormd wanneer deze in aanraking komt met gecondenseerd water
Het zuur, het vloeibare azijnzuur, veroorzaakt chemische corrosie.
Bovenstaande omstandigheden kunnen schade aan de beschermende film op het oppervlak van de roestvrijstalen chemicaliënpomp veroorzaken en corrosie veroorzaken.
Posttijd: 20 juli 2020