Wanneer we besprekennaadloze stalen buisNaadloze stalen buizen worden in onze bouwsector voor een breed scala aan toepassingen gebruikt. Over het algemeen zijn gegalvaniseerde naadloze buizen de thermisch verzinkte en elektrolytisch verzinkte twee categorieën.
De eerste die thermisch verzinken introduceerde, inclusief nat, droog, lood, zink, oxidatie-reductiemethode, enz., Het proces is zeer complex en de behoefte aan technische volwassenheid is voltooid. Zuuruitloging van stalen buizen na reiniging, de specifieke methode die wordt gebruikt om het oppervlak van de buis te activeren, verbetert de kwaliteit van zink, is niet hetzelfde, het belangrijkste verschil is thermisch verzinkt.
Ik weet niet of ik het elektrolytisch verzinkte zinkcoatingoppervlak begrijp en vergeleken met een zeer glad en dicht, homogeen; de kenmerken van elektrolytisch verzinkt met goede corrosieweerstand en mechanische eigenschappen; De productie wordt nu voornamelijk gebruikt volgens de droge methode en de oxidatiereductiemethode. Coating aan de ene kant, de interne en externe oppervlakken van de dikte van de coating op verschillende dubbelzijdige gladde coating, en dunwandige buis gegalvaniseerd om deze methode te voltooien. Zinkverbruik 60% tot 75% lager dan bij thermisch verzinken. Elektrolytisch verzinkt in de werking van technische en algemene dan is er een zekere complexiteit, die hoogwaardige technologie en omstandigheden vereist om te voltooien.
Gegalvaniseerde staalhardheid
Gegalvaniseerde stalen buisin termen van hardheidstest zijn een Brinell-hardheid, Rockwell-hardheid, Vickers-hardheid, Shore-hardheid, micro-hardheid en hardheid bij hoge temperaturen, enz., die in verschillende variëteiten kunnen worden verdeeld, de meeste fabrikanten of met behulp van een Buchner, Rockwell, Vickers-hardheid van deze drie methoden.
Het meetprincipe van de Brinell-hardheid is de testkracht F (N) met een bepaalde grootte, de diameter D (mm) van gehard stalen kogels of carbide kogels die in het oppervlak van het te testen metaal worden gedrukt, om een vooraf bepaalde tijd na de valtestkracht te behouden , de gemiddelde diameter d (mm) van de inkeping gemeten met een leesmicroscoop, en vervolgens de vergelijking Brinell-hardheid HB-waarde, of de waarde d uit de voorbereide Brinell-hardheidstabel om HB te detecteren. De Brinell-hardheidsmeetmethode is geschikt voor gietijzer, niet- legering, gloeiend, afschrik- en ontlaatstaal, de bepaling mag niet te hard, te klein, te dun zijn en het oppervlak laat geen grotere inkepingen of werkstukken toe.
Rockwell-hardheidstest wanneer het monster te klein is of de Brinell-hardheid (HB) groter is dan 450, om over te schakelen naar een Rockwell-hardheidsmeting. De testmethode is een tophoek van 120 graden met een diamantkegel of een kogel met een diameter van 1,59 mm/3,18 mm, die onder een bepaalde belasting in het oppervlak van het materiaal wordt gedrukt, waarbij de hardheid van het materiaal door de inkepingsdiepte wordt verkregen.
De Vickers-hardheid betekent een maatstaf voor de hardheid van het materiaal. Vickers-hardheid: er is een kleine negatieve Vickers-hardheidstestbelasting van 1,961 <49,03N, deze is van toepassing op een dunner werkstuk, het gereedschapsoppervlak of de hardheidsmeting van de coating; micro-Vickers hardheidstestbelasting <1,961N van toepassing op de metaalfolie, van de hardheidsmeting van de ultradunne oppervlaktelaag.
Posttijd: 26 september 2019